44

Kenny zakte ineen en sloeg zijn handen voor zijn gezicht. Perez stond langzaam op. Hij schoof centimeter voor centimeter over de smalle rotsstrook dichterbij, hield zijn blik daarbij op Kenny gericht, durfde niet over de rand te kijken, en voelde de wind, die van alle kanten leek te komen. Uiteindelijk stond hij achter Kenny. Hij legde zijn handen op Kenny’s schouders, hielp hem overeind en leidde hem naar een veilige plek, bij de rand van het klif vandaan. Daarna liepen ze zwijgend terug naar Skoles.

Toen ze naar binnen gingen, liep Kenny voor hem uit naar de woonkamer. Hij vond de keuken voor deze gelegenheid blijkbaar een te informele ruimte, hoewel de woonkamer met het grote raam, dat uitzicht bood op de baai, de schapenvachten op de vloer en de comfortabele stoelen ook weinig van een standaardverhoorkamer weg had. Op de schoorsteenmantel stonden foto’s van de kinderen, lachend, met uiteenstaande tanden. Een trouwfoto. Kenny zei nog steeds geen woord. Perez wist dat hij nu eigenlijk Taylor moest bellen om te vertellen wat er gebeurd was, dat hij het lijk van Edith van het strand moest laten halen, maar dat kon allemaal wel wachten.

‘Je drinkt toch wel een borrel met mij, Jimmy?’ Kenny had zichzelf weer helemaal onder controle, hoewel hij er nog bleek en gespannen uitzag. Het was net alsof de emotionele uitbarsting boven op het klif nooit had plaatsgevonden.

Perez knikte. Kenny pakte een fles Highland Park uit een kastje naast de schoorsteen en schonk twee glazen whisky in. Ze zaten tegenover elkaar en keken elkaar aan.

‘Ik heb nog geprobeerd Edith tegen te houden,’ zei Kenny, ‘maar op het laatst gleed ze gewoon uit mijn handen.’ Hij deed zijn ogen dicht. Perez zag voor zich hoe Edith over de rand in het niets stapte en dacht dat hij dat beeld nooit zou kwijtraken.

‘Wanneer heb je ontdekt dat Edith en Lawrence iets met elkaar hadden? Wist je het meteen al?’

‘Nee,’ zei Kenny. ‘Het is nooit bij me opgekomen. En al helemaal niet toen ik nog op Fair Isle zat. Ik had het veel te druk met mijn eigen zaken. Hoe ben jij er trouwens achter gekomen? Heeft Edith het je verteld?’

‘Je weet dat Edith dat nooit zou doen, Kenny. Het was haar geheim. Ze had veel te veel te verliezen.’

‘Ik had nooit verwacht dat Lawrence op haar zou vallen,’ zei Kenny. ‘Destijds was ze een rustige, onopvallende vrouw. Geen beauty. Niet zo knap dat anderen naar haar keken. Misschien vond hij dat juist wel leuk. Die rust. Die stille vastberadenheid. Hij had de flamboyante Bella kunnen hebben, maar uiteindelijk vond hij blijkbaar dat ze niets voor hem was.’

‘Ging hij misschien achter Edith aan omdat ze van jou was, Kenny? Ik vraag me af of dat erachter stak. Jaloezie tussen twee broers. Rivaliteit.’

‘Nee,’ zei Kenny. ‘Volgens mij niet. Hij wilde me niet opzettelijk kwetsen. Het gevoel was gewoon sterker dan hij.’

‘Hoe weet je dat?’

‘Dat weet ik niet, althans niet zeker. Maar dat vermoed ik. Of misschien wil ik graag dat het zo is.’ De zon ging inmiddels half schuil achter de horizon en de paarse wolkenflarden. Het licht was zachter, minder fel. ‘Hoe ben jij er dan achter gekomen, als Edith je niets verteld heeft?’

‘Dat heb ik geconcludeerd uit wat ik van anderen gehoord heb.’ Perez nam een slokje van zijn whisky. ‘Edith zei zelf ook iets. Ze vertelde dat Lawrence net als Roddy nooit zonder vrouwen kon. Ik wist dat hij al zijn vrije tijd in Biddista doorbracht. Hij had niets met Aggie of Bella, dus moest het Edith zijn geweest. En toen zei Aggie ook zoiets. “Ik heb altijd een beetje te doen gehad met Kenny, want hij kwam steeds op het tweede plan.”’

‘Wist iedereen het?’ vroeg Kenny ontstemd.

‘Niet in detail,’ zei Perez. ‘Maar dat Lawrence Edith leuk vond, wisten de meesten wel. Alleen Bella en jij wisten van niets. Bella zal wel een vermoeden hebben gehad, maar was te trots om de realiteit onder ogen te zien.’ Hij zweeg even. ‘En jij dan, Kenny? Hoe ben jij erachter gekomen?’

‘Uiteindelijk kwam ik ook tot die conclusie, een beetje zoals jij. Ik ben bij die schrijver langs geweest, die Wilding. Hij kon zich nog wel iets herinneren van wat er toen gebeurd was. Al die feestjes. Lawrence had waarschijnlijk met hem gepraat. Hij werd altijd sentimenteel als hij te veel op had. Je had gelijk: Wilding heeft Bella destijds proberen duidelijk te maken dat Lawrence niet in haar geïnteresseerd was, maar dat weigerde ze te geloven.’

‘Jeremy Booth wist het waarschijnlijk ook.’ Perez nam nog een slokje van zijn whisky. Later zou hij alles in een verklaring moeten zetten. Maar nu wilde hij alleen maar dat hij de zaken voor zichzelf helder kreeg.

‘Booth was de heuvel opgegaan toen Lawrence naar de Pit ging,’ zei Kenny. ‘Hij heeft alles gezien.’

‘Wat is er die dag dan gebeurd, Kenny? Heeft Edith dat gezegd?’

‘Het was hartje zomer, een bloedhete avond. Verstikkend. De avond van het grote feest in de Manse. Lawrence had met Edith op de heuvel afgesproken, terwijl de anderen hun chique kleren aantrokken en hun maskers pakten. Zou ze zich gevleid hebben gevoeld door zijn aandacht? Zou dat de reden zijn geweest waarom ze voor hem viel? Lawrence, de man van wie alle vrouwen droomden, had zijn zinnen op haar gezet. Hij zei dat hij met haar wilde praten. Ze vroeg mijn vader of hij op de kinderen kon passen en is toen naar hem toe gegaan. Hij vertelde haar dat hij tegen Bella had gezegd dat hij nooit van haar kon houden, dat hij nooit met haar zou trouwen en dat hij nooit kinderen met haar zou willen. “Ik heb gezegd dat ik wegga, weg van Shetland.” Hij vroeg Edith om met hem mee te gaan. “De kinderen kunnen ook mee. Dan gaan we vanavond nog naar Sumburgh en pakken we het eerste het beste vliegtuig.” Typisch Lawrence. Geen oog voor de praktische kant van de zaak, waar ze moesten overnachten en zo.’

‘Maar ze wilde niet?’

Kenny keek Perez aan. Het was net alsof hij niet meer wist dat Perez tegenover hem zat.

‘Nee, ze wilde niet. Ze vond het leuk met hem, en misschien had ze zichzelf wel wijsgemaakt dat ze verliefd op hem was, maar ze was met mij getrouwd. Ze waren ondertussen bij de top van de heuvel aangekomen, bij de Pit. Hij probeerde haar te omhelzen. Ze zei dat ze bang was dat ze zich toch zou laten overhalen met hem mee te gaan als ze dat toeliet.’ Voor het eerst bespeurde Perez een verbitterde toon in Kenny’s stem. ‘Vrouwen konden nooit weerstand aan hem bieden.’

‘Wat is er toen gebeurd, Kenny?’

‘Ze duwde hem van zich af, en toen is hij uitgegleden en in de Pit gevallen. Hij kwam met zijn hoofd op een rots terecht. Toen ze naar beneden was gelopen, zag ze dat hij dood was. Daarna heeft ze hem de tunnel in gesleept, zodat hij van bovenaf niet te zien was. Ze was heel sterk. Als we samen aan het werk waren, kon ze me altijd goed bijhouden.’ Hij zweeg even. ‘De ratten, de vogels en de golven zullen de rest gedaan hebben.’

Ze bleven een tijdje zwijgend zitten.

‘Heeft Jeremy Booth haar diezelfde avond verteld dat hij alles gezien had?’

Kenny schudde zijn hoofd. ‘Ze zag hem al toen ze uit de Pit naar boven klom. Hij stond toen aan de voet van de heuvel. Ze hoopte dat hij hen niet had zien vechten. De volgende dag bleek hij vertrokken te zijn. Waarschijnlijk had ze gedacht dat de kous daarmee af was.’

‘Dat niemand iets te weten zou komen?’

‘Ja. Maar zo gemakkelijk lag dat niet bij haar. Elke zomer weer kreeg ze last van slapeloosheid. Ik dacht dat het kwam door die heldere nachten, maar ze moest steeds aan Lawrence denken.’ Hij zette zijn glas neer. ‘Ze had met mij moeten praten. Waar was ze bang voor? Dat ik haar zou haten?’

‘Wanneer heeft Booth contact met haar opgenomen?’

‘Een paar weken geleden. Hij stuurde haar een mailtje dat ze hier las, want ’s avonds zat ze altijd voor haar werk achter de computer. Hij had die documentaire gezien over Roddy, Bella en Biddista. Daarin werd verteld dat Edith in het verzorgingshuis werkte. Hij had de indruk gekregen dat we heel rijk waren, wat absoluut niet zo is. Hij schreef dat hij geld nodig had, voor zijn dochter, om de jaren te compenseren waarin hij er niet voor haar geweest was.’ Kenny keek Perez aan. ‘En míjn dochter dan? Wat moet ik haar vertellen?’

Perez schudde zijn hoofd, want hij wist het ook niet.

‘Toen dook hij plotseling op, op haar werk. Moet je nagaan hoe erg ze moet zijn geschrokken! Ze dacht dat Booth in Engeland zat, maar ineens stond hij voor haar. Hij beweerde dat hij een oude vriend van Willy was, en zij geloofde dat, want hij was sterk veranderd. Ze zag hem toen hij bij Willy zat. “Jij weet wel wat er gebeurd is, hè, Willy?” zei hij. “Of je had in elk geval zo je vermoedens.” Maar Willy wilde niet met hem praten.’

‘Willy zei dat een Engelsman vragen had gesteld,’ zei Perez. ‘Aanvankelijk dacht ik dat hij Wilding bedoelde. Maar toen ik besefte dat het Booth geweest moest zijn, vroeg ik me af waarom Edith daar niets over gezegd had. Wat is er toen gebeurd?’

‘Booth zei dat hij naar Biddista zou gaan, naar de opening van de expositie. Daar zou hij een act opvoeren en wat lol trappen, twee vliegen in één klap slaan. Bella is altijd al een arrogante trut geweest. Eerst had ze hem uitgenodigd om te komen logeren, en vervolgens had ze hem als een stuk vuil behandeld. Het kon geen kwaad als zij ook eens aan den lijve ondervond hoe het voelde om afgewezen te worden. Vermoedelijk vond hij het wel leuk om wat heisa te schoppen. Met het masker en het clownspak. Daar zal hij allemaal van hebben genoten. Edith vroeg niet wat hij van plan was, maar wilde alleen maar dat hij zonder al te veel toestanden wegging. Zijn voorstel was om het geld diezelfde avond nog op te halen. Hij had met haar afgesproken in de schuur bij de pier.’ Kenny kwam overeind om eerst Perez en daarna zichzelf bij te schenken.

‘Waarom heeft ze hem niet gewoon betaald?’ vroeg Perez zacht.

Kenny haalde zijn schouders op. ‘Ze zei dat ze hem niet vertrouwde en dat ze bang was dat hij later meer geld zou eisen. Bovendien stond het hele idee haar tegen. We hebben altijd hard moeten werken voor wat we nu hebben. Dat zei ze, maar ik zag dat ze op was van de zenuwen. Al die slapeloze nachten. Ze kon niet meer helder denken.’ Hij omklemde zijn glas met beide handen, maar die bleven trillen. Het kostte hem moeite om normaal te blijven praten. ‘Ze stond hem in het donker op te wachten, in de schuur. Hij had zijn tas van het strand opgehaald en dat stomme masker voor zijn gezicht gedaan. Booth wilde weer de clown uithangen. Wie weet wilde hij haar laten schrikken. Misschien zou ze hem niet hebben gewurgd als ze zijn gezicht had kunnen zien, want met dat ding op leek hij niet menselijk meer. Maar dat weet ik niet helemaal zeker. Als ze eenmaal iets in haar hoofd had, kreeg je het er niet meer uit. Ze verraste hem in het donker en wurgde hem van achteren. Daarna deed ze het voorkomen alsof hij zich had verhangen. Tegen de tijd dat ik van de heuvel terugkeerde, was ze weer bij het huis.’ Hij keek Perez zwijgend aan. ‘Ik had totaal geen idee wat er gebeurd was. We waren al zo lang getrouwd, en al die tijd wist ik van niets.’

‘Wat heeft Roddy hiermee te maken? Hij was nog maar een kleine jongen toen Lawrence aan zijn eind kwam.’

‘Op de avond dat Booth werd vermoord, heeft hij haar terug zien komen van de schuur. Vanuit het Herring House zag hij haar lopen.’

‘Natuurlijk. Ik weet nog dat ik hem voor het raam zag staan.’

‘Hij zocht er niets achter, tot ze vertelde dat ze al die tijd in Skoles was gebleven. Dat moet hem dwars hebben gezeten. Toen hij in het verzorgingshuis bij Willy op bezoek kwam, zei hij iets tegen haar dat haar van haar stuk bracht. “Wat moest je daar bij het strand, Edith? Had je die avond met iemand afgesproken?” Ze hing een kulverhaal op, maar merkte dat hij daar niet in trapte.’

Misschien, dacht Perez, was er een herinnering bij hem boven gekomen, aan iets wat hij had gezien toen hij nog klein was. En misschien was er bij Bella ook iets gaan dagen. ‘Dus daarom heeft ze hem ook vermoord.’

‘Ja,’ zei Kenny. ‘Ze heeft hem ook vermoord. Arme knul. Los van wat ik van hem vond, had hij dat niet verdiend. Ze zei altijd dat hij haar aan Lawrence deed denken. Ze wist hem zo ver te krijgen dat hij naar de Pit kwam, en toen heeft ze hem op precies dezelfde manier om het leven gebracht. Op haar werk had ze gezegd dat ze wat huisbezoeken ging afleggen.’

‘Dat weet ik,’ zei Perez, ‘want dat heb ik nagetrokken.’

Kenny zette zijn glas neer, sloeg zijn handen voor zijn gezicht, zoals hij dat ook op het klif had gedaan, en begon weer te huilen.